بكوشيم از رنج ديگران بكاهيم

به گزارش سرگرمي براي همه ، عصر ايران: او نوشت: “27 دسامبر سالروز تولد لويي پاستور بود كه اولين واكسن را در سال 1885 تزريق كرد. در تاريخ 6 ژوئيه ، گردن مردم از آن زمان حق بزرگي دارد ، از 135 سال پس از تاج گذاري ، جهان تشنه واكسن اين بيماري است و با ديدن اثر مصونيت آن و ابتلا به اين بيماري ، ارزش كار آن را بيش از هر زمان ديگر درك مي كنيم: (امسال در 27 دسامبر ، برخلاف سه سال پيش از سال كبيسه سال ، سال مصادف با 7 ژانويه بود ، نه 6 ژانويه سال گذشته).

البته برتري به ادوارد انر اعطا شد ، وي اولين واكسن آبله مرغان را توليد كرد. اما كشيش موفق مي شود ، و ماجرا از اين قرار است كه در همان روز 1885. در همان روز ، 6 ژوئيه ، 135 سال پيش ، شخصي به نام تئودور وان پسرش ، جوزف جوزف ميستر را به نزد پيشوايان برد. سگ پس از 12 بار گاز گرفتن ، پسر را گاز گرفت ، خونريزي كرد و او را زخمي كرد. لويي پاستور با دوست پزشك خود ، كه موافقت كرد جوزف اوزف را معاينه كند ، مشورت كرد.

جوزف osef در حال مرگ بود و اولين آمپول در ساعت 8 شب انجام شد. پس از آن ، به مدت 12 روز ، 12 تزريق انجام شد و جوزف اوزف جوان نجات يافت.

سه ماه بعد ، در 16 اكتبر 1885 ، لوئيس پاستور نامه اي دريافت كرد كه به وي فرصتي ديگر براي آزمايش مجدد واكسن هاري داده بود. بيمار اين بار نوجوان بود ، البته چوپاني به نام ژان آن باتيستا ، كه در 14 اكتبر توسط سگ مورد حمله قرار گرفت و شش روز بعد ، درمان در 20 ام آغاز شد. ژان آن پس از هشت بار آمپول درگذشت. در اين روز ، لوئيس پاستور موفقيت خود را اعلام كرد ، و پاستور يك قهرمان بين المللي شد.

اينها نكات جديدي نيستند ، اما دلايل مختلفي براي به خاطر سپردن آنها وجود دارد.

نخست اين كه اين روزها ، به دليل بحث درباره واكسن ايراني يا خارجي ، بدانيم كه علم مرز ندارد ، چوپانان به همه بشريت تعلق دارند.

دوم ، به ياد داشته باشيم كه بزرگان تاريخ بشر در زمينه هاي مختلف كساني هستند كه “رنج انسان را كاهش مي دهند”. اگر انسان سنتي پذيرفت كه در زندگي از “رنج” گريزي نيست ، از طرف ديگر ، انسان مدرن سعي مي كند “رنج” را “رنج” جايگزين كند ، اما قبل از اين مرحله بين رنج و لذت ، افرادي مانند پاستور سعي كردند انسان را كاهش دهند رنج كشيدن. امسال نيز بسياري از دانشمندان سعي كرده اند به جاي اينكه تسليم تاج نشوند يا اجتناب ناپذير بدانند ، واكسن توليد كنند. با اين حال ، اثربخشي آن مبهم است. تجربه كاهش درد و رنج ديگران قابل ستايش است.

قضاوت و ارزيابي آسان تر خواهد بود اگر قضاوت هاي ما درباره ديگران مبتني بر كاهش يا افزايش رنج باشد. اين بدان معناست كه رنج انسان كاهش يافته يا زياد شده است.

از اين نظر ، مخترع ماشين لباسشويي ، كه از رنج مردم در شستن لباس مي كاهد ، كمتر از فيلسوف خواستار “حق با اوست”.

در طي اين 135 سال چه تعداد جان با واكسن نجات يافته است؟ چند نفر با جنگ نجات يافته است؟ يا در طول اين سال ، به دليل نداشتن تاج ، چه تعداد نفر در دنيا و در ايران كشته شدند. با اين حال ، اگر واكسن زودتر رسيده بود: تاثيري داشت ، آنها زنده مي ماندند.

همه ما بايد تلاش كنيم تا رنج ديگران را كاهش دهيم ، نه اينكه رنج ديگران را افزايش دهيم. گاهي اوقات كارخانه سيمان مردم را به منطقه ساخت و ساز و توسعه مي كشاند و “رنج مي برد” ، گاهي اوقات همين كارخانه سيمان باعث آلودگي هوا و “رنج” مي شود. بنابراين خود كارخانه سيمان اهميتي ندارد. نكته مهم اين است كه باعث كاهش يا افزايش رنج انسان مي شود.

اگر اين ديدگاه غالب باشد ، ما بسياري از مراحل را بررسي خواهيم كرد و فقط در مورد نتيجه فكر خواهيم كرد. تعريف مدرن پاستوريزاسيون مي تواند كاهش درد و رنج ديگران باشد تا فارغ از ادعاها ، شعارها يا ايدئولوژي ها ، ببينيم كدام كلمات و كتاب مقدس ، آيين نامه ها ، قوانين ، تصميمات ، دستورات ، هر فقر ديگري باعث كاهش يا افزايش رنج مي شود. “اين انساني ترين استاندارد ، ساده ترين راه براي يادگيري از يك شبان است.”

انتهاي پيام: