جواب تاريخ را چه خواهيم داد؟

به گزارش ايران تودي ، در يادداشتي در روزنامه شهروند حسين ايماني جاجرمي جامعه شناس مي نويسد: “آلودگي هوا در تهران به يك معضل جدي تبديل شده است. پديده اي كه از دوره قاجار با آن روبرو بوده ايم و با برنامه ريزي شهري و بهداشت مي توان آن را برطرف كرد ، اكنون به موضوعي متفاوت تبديل شده و مسئوليت خاصي ندارد. آلودگي ديرينه هوا ما نمي دانيم كه از چه كسي به دنبال راه حل براي اين مشكل باشيم. مشكل آلودگي هوا در تهران دشوارتر از لندن ، نيويورك ، نيومكزيكو نيست. ، تهران برنامه عملياتي مشتركي براي مقابله با آلودگي هوا ندارد ، بنابراين مردم نمي دانند كه از كدام آژانس خواسته هاي خود را در مورد آلودگي هوا اجرا كنند. وضعيتي وجود دارد كه مردم عصباني هستند ، اما نمي دانند و نمي توانند كاري انجام دهند. فاجعه آلودگي هوا “عادي” شده است. آمد

تنوع منابع آلودگي هوا در تهران باعث مي شود كه مردم از اينكه كدام يك از سازمان ها مسئول توليد آلاينده ها هستند آگاهي نداشته باشند. نكته مهم اين است كه در شرايط فعلي ، همه ضرر مي كنند. تا چند سال پيش ، آلودگي هواي شهر محدود به مناطق متراكم و مركز شهر بود ، اما اكنون منافذ هواي آلوده در همه جا به ويژه در شمال شهر ديده مي شود. به زبان آلماني ، “اين شهر شهر بزرگتري مي خواهد.” تهران عموماً بزرگتر از يك دستگاه اجرايي برابر نيست. از سوي ديگر ، نگراني هاي رهبري عالي كشور معطوف به مسائل بين المللي و غيره است. محدود به. در نتيجه ، مسئله مرگبار آلودگي هوا در تهران حل نشده باقي مانده است. يك دستگاه قدرتمند بايد مشكل بازي “من كي بودم” را حل كند. هدف كليه دستگاه ها ، صنايع ، بزرگراه ها و … اطمينان از رفاه حال مردم است. تصرف تهران كه تا 9 ميليون نفر جمعيت دارد و شرايط پيچيده اي مانند شهرهايي مانند چين و هند را ندارد ، به چه معناست؟ چگونه به تاريخ پاسخ خواهيم داد؟

طبق نظريه هاي مشاركت ، عامل مشاركت مردم در جامعه آمادگي و ظرفيت مشاركت است. افرادي كه در شرايط اقتصادي فعلي هستند آماده اين كار نيستند. در حال حاضر ، دغدغه اصلي مردم ديگر كيفيت زندگي نيست ، بلكه تهيه زندگي و مواد اوليه غذايي است. بحران اقتصادي پيامدهاي شديد اجتماعي و سياسي خواهد داشت ، به همين دليل بيشتر كشورها نگران عملكرد اقتصادي خود هستند. در نتيجه نمي توان از مردم خواست كيفيت هوا را بالا ببرند. وضعيت آلودگي هوا به گونه اي است كه اگر 9 ميليون نفر در تهران صحبت نكنند ، كافي است كه يك مقام مسئول از ايالت و منابع عمومي دريافت كند كه مشكل بدتر مي شود. مشكل هوا در تهران يكي از اصلي ترين مشكلات جامعه است و هر مسئولي با هر ديدگاه سياسي بايد در حل آن تلاش كند. دست گذاشتن قابل قبول نيست. ما بايد از بي تفاوتي مردم بترسيم. زيرا در آينده عواقب آن خطرناك خواهد بود. مشكل آلودگي هوا در پايتخت منطقه اي است و فقط به تهران محدود نمي شود. منطقه تهران شامل كرج ، اسلامشهر و پرديس است ، بنابراين براي حل مشكلات آنها به سيستم جديد حكومتي نياز است. شهرداري خود را مسئول شهر تهران مي داند و استانداري يك نهاد سياسي است. توپ در زمين ادارات دولتي غير از مردم است. “هر نهاد سياسي در قدرت بايد سريع و بدون ابهام به اين دانشجوي محبوب پاسخ دهد.”

انتهاي پيام