يادي از شهيد قربانعلي نوروزي

وي به عنوان سرباز ارتش در جبهه خدمت مي كرد. وي در تاريخ 26 آوريل 1982 در شهر دشت عباس توسط نيروهاي عراقي كشته شد. مقبره او در وطنش است.

گزيده اي از وصيت نامه شهيد گوربان علي نوروزي

به نام خدا

كساني كه در راه خدا كشته شدند مردند ، اما در برابر پروردگارشان زنده شدند.

فكر نكنيد كساني كه در راه خدا كشته شده اند مرده اند ، اما آنها زنده هستند و پيش خدايان خود غذا مي خورند.

اكنون ، وقتي وصيت نامه مرا باز مي كنيد و مي خوانيد ، مي دانم كه چشمان شما پر از اشك مي شود ، زيرا مرگ طبيعي يا ناراحتي در اولين لحظه مرگ در هر يك از اعضاي خانواده ذات دارد ، با خدا صبور باشيد. پدر و مادرم ، من امروز با كافران به ميدان جنگ مي روم و هيچ ترس و اضطرابي احساس نمي كنم ، اما بسيار خوشحالم كه مي فهمم دستورات امام بلافاصله اجرا شده و من هم هستم. با لذت كامل ورزش كنيد.

من اين مرگ را براي وجودم شيرين تر از عسل مي دانم و امروز در وجودم احساس شهادت مي كنم و بدون شك مرا غرق مي كند.

حضرت فرمود: اميد من جواني در تو است. ما او را تنها نخواهيم گذاشت و دوست و ياور او خواهيم بود و اين خط قرمز را كه 1400 سال طول كشيده ادامه خواهيم داد.

همچنين مي خواهم بگويم كه ما آگاهانه اين راه را انتخاب كرده ايم و آن را به عنوان يك وظيفه انجام مي دهيم. دستور من به پدر و مادر ، برادران ، خواهران و همه خانواده هايم اين است كه پس از شهادت من ، براي من گريه نكن و لباس سياه نپوش و عزاداري نكن ، زيرا عروسي شب ماست و تو به خوبي مي داني كه من خواهم رفت. به خدايي كه قلب و روح من هميشه در آن است. من به مكاني به نام پادشاهي اعلي مي روم ، به مكاني به نام بهشت ​​مي روم و شهادت را به زندگي تحقيرآميز ترجيح مي دهم و شهادت نعمتي است كه هركسي نمي تواند بدست آورد.

خدا مي داند كه شهيد شدن هزار بار بهتر از عروس يا داماد بودن است و من از شما مي خواهم كه براي من عزاداري نكنيد.

مادر و پدر من ، مانند كوه باشيد و مانند كوه صبور باشيد ، و هنگام تشييع جنازه به تابوت برويد و صداي رهبر بزرگ الله را صدا كنيد و سخنان شهدا را به مردم منتقل كنيد ، اين كلمه اي است كه شهدا از قرآن پيروي مي كنند. برادران عزيزم ، هميشه براي اعتلاي اسلام تلاش كنيد و تمام فرمايشات امام را با جان و دل بپذيريد و اين زمان حسين و روزهاي عاشوراست. خواهران عزيز ، حجاب و عفاف را سرلوحه زندگي خود قرار دهيد و هميشه مانند فاطمه و زينب زندگي و مبارزه كنيد.

پدر و مادر عزيزم ، خواهران و برادرانم ، ممكن است بدن من به شما نرسد ، پس از شهداي كربلا ياد كنيد و غصه نخوريد و هر وقت احساس كرديد به بهشت ​​زهرا برويد و به قبور نگاه كنيد. از همه اين شهدا ، درد را فراموش خواهي كرد.

انتهاي پيام